Stabilizacja konstrukcji za pomocą kotw gruntowych
Kotwy gruntowe używane są przez budownictwo do przenoszenia rozciągających na nośną warstwę gruntu. Klasyczna kotwa gruntowa składa się z głowicy, swobodnego odcinka cięgna u buławy. Buława jest zespolona z gruntem zaprawą na bazie cementu i znajduje się w części cięgna znajdującym się w gruncie. Najczęściej kotwy stosuje się przy wykonywaniu głębokich wykopów a także przy montażu odciągów pylonów i masztów. Znajdują tez zastosowanie w stabilizacji poboczy w budownictwie drogowym, a także skarp. Warto wiedzieć, że kotwy gruntowe podzielić można uwzględniają ich czas użytkowania i tu wyróżnia się kotwy tymczasowe, których eksploatacja odbywa się maksymalnie do 2 lat oraz kotwy trwałe, które mogą być eksploatowane w okresie dłuższym niż 2 lata. Kotwy dzieli się też w zależności od materiału z którego zostały wykonane, występują kotwy linowe i prętowe (stalowe lub z tworzyw sztucznych). W budownictwie rozróżnia się też kotwy jednobuławowe nazywane najczęściej tradycyjnymi oraz wielobuławowe określane skrótem SBMA. Po zakończeniu eksploatacji istnieje możliwość demontowania ich wtedy stosuje się kotwy z demontowalnymi linami (WGL) oraz niededemontowalne. Bardzo duże znaczenie ma kolejność, prawidłowość i poprawność montażu, gdyż w konstrukcjach występują duże naprężenia. Prawidłowa kolejność montażu powinna obejmować wykonanie otworu, wypełnienie otworu masą cementową, wprowadzenie kotwy do otworu i wibracje masy na długości buławy. Poziom skomplikowania prac powoduje, że pracami zajmują się specjalistyczne firmy, posiadające wykwalifikowana kadrę.